Λίγα μέτρα πριν φτάσουμε στο γεφύρι του ποταμού Χρυσιώτη, καθώς κατευθυνόμαστε στο χωριό, αριστερά μας στο πρανές του δρόμου και σε μικρό ύψος – περίπου στη μέση του πρανούς – διακρίνονταν από χρόνια ένας μικρός τοίχος χωμένος από φερτά υλικά. Όλοι είχαμε ακουστά πως κάποτε υπήρχαν κάπου εκεί «μαντάνια», εξάλλου το μαρτυρά και η ονομασία του τόπου, και μερικοί ανέφεραν πως είχαν ακουστά πως υπήρχε και νερόμυλος.

Όλα αυτά αυτά όμως χάνονταν στα βάθη της ιστορίας και η (προφορική) παράδοση δεν είναι πάντα συγκεκριμένη και ασφαλής για εξαγωγή βέβαιων συμπερασμάτων. Το ότι εκεί είχαν ακουστά πως υπήρχαν αυτά που αναφέραμε το έλεγαν οι παππούδες των παππούδων μας πως το είχαν ακούσει απ’ τους δικούς τους. Πρόκειται δηλαδή για κάτι πολύ παλιό.

Πριν λίγα χρόνια είχαν βρεθεί ίχνη μεγάλου αυλακιού που έρχονταν απ’ το ρέμα, πιθανόν πίσω απ’ το λόφο Πυργάκι και κατέληγε στο χώρο αυτό. Επίσης ο μικρός τοίχος διαφάνηκε στη θέση αυτή όταν πρόσφατα έγινε η διαπλάτυνση του δρόμου κι έγινε η ασφαλτόστρωσή του.

Πίστευαν πάντως οι περισσότεροι πως επρόκειτο για παλιούς κήπους που ποτίζονταν γιατί σήμερα στο μέρος αυτό φαίνεται αδύνατο να υπήρχε εκεί νερόμυλος κυρίως λόγω της μεγάλης δυσκολίας στην πρόσβαση κ. ά.

Προ ημερών, λοιπόν, ο Γιώργος Ι. Μαρούλης καθώς είχε βγει για αναζήτηση πέτρας στις όχθες του δρόμου για κάποιες εργασίες που έκανε σε παραπλήσιο κτήμα, τραβώντας κάποιες απ’ αυτές τις πέτρες του μικρού τοίχου, με έκπληξη είδε μπροστά του να προβάλλει μια τεράστια «σίμαλη» κάτω μυλόπετρα και πλήθος κομματιών της πάνω μυλόπετρας με τα χαρακτηριστικά σκαλίσματα που χρειάζονται για να δέσουν μεταξύ τους οι πέτρες. Τριγύρω υπάρχουν πάρα πολλές πέτρες που απάρτιζαν τους τοίχους του μύλου και στο βάθος διακρίνεται η είσοδος του νερού στο κάτω μέρος του (ζουριό).

Όλα αυτά τα πέτρινα κομμάτια είναι πεσμένα στο ζουριό κυρίως. Φαίνεται πως διαπέρασαν το ξύλινο πάτωμα όταν γκρεμίστηκε ο μύλος και κατέληξαν εκεί. Κάτι περισσότερο δε βρέθηκε, αλλά αυτό είναι έργο του μελλοντικού ερευνητή.

Όλοι θεωρούμε εξαιρετικά σπουδαίο το εύρημα γιατί προσθέτει πολιτισμικά στην ιστορία του χωριού μας, πλουτίζει την κληρονομιά μας και θα αποτελεί στο εξής ένα επιπλέον μνημείο στον τόπο μας.

Προς το παρόν ο πολιτιστικός μας σύλλογος για την προστασία του μνημείου θα διαθέσει ένα  ποσό για  την απομάκρυνση κάποιων λίγων επικίνδυνων μπαζών, για την περίφραξή του και την κατασκευή μιας μικρής χωμάτινης ράμπας ώστε να είναι εύκολα επισκέψιμο από τους περαστικούς.