(του Αντώνη Καρανίκα)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΕΡΟΣ

Γεννήθηκε το 1890 στο χωριό μας, τη Χρύσω Ευρυτανίας. Ήταν γιός του Γεωργίου  Μέρου που ήταν χωροφύλακας. Σε ηλικία περίπου εννέα ετών εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Καρδίτσα. Σε ηλικία έντεκα ετών γνώρισε την πιο μεγάλη δυστυχία. Μετά την οικονομική καταστροφή της οικογένειάς του, έχασε την μητέρα του και τα δύο μικρά του αδέλφια. Με μεγάλες στερήσεις κατάφερε να τελειώσει το δημοτικό σχολείο και το Σχολαρχείο. Η μεγάλη του αδελφή Αννέτα παντρεύτηκε στους Σοφάδες Καρδίτσας κάποιον Πώποτα και η άλλη μεγάλη του αδελφή στην Πρέβεζα καποιο δικηγόρο με το όνομα Πεπόνης.

Αν και έφυγε μικρός από το χωριό μας, ποτέ δεν το ξέχασε και έδειχνε πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Βοήθησε τους χωριανούς με αποστολή τροφίμων και χρημάτων όταν κάηκε το χωριό από τους Ιταλούς το 1942 και αργότερα, το 1950, βοήθησε με τις γνωριμίες του να ξαναχτιστεί το χωριό με εργολαβία. Είναι δωρητής και ευεργέτης του χωριού μας ,καθότι χρηματοδότησε την ανέγερση του διώροφου κτιρίου στην άκρη της κεντρικής πλατείας  για να στεγαστούν τα γραφεία της Κοινότητας και για την λειτουργία Ξενώνα (1954-1956). Σε ένδειξη τιμής στη μνήμη του, δόθηκε το όνομά του στην  πλατεία μας.

Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του πορεία το 1907 ως συντάκτης και ανταποκριτής της εφημερίδας «Η Θεσσαλία» που εκδίδονταν στην πόλη του Βόλου. Διακρίθηκε για τις συγκλονιστικές ανταποκρίσεις του για την εξέγερση των αγροτών του θεσσαλικού κάμπου. Τον χαρακτηρίζουν  η ειλικρίνειά του, η προσήλωση στις αρχές του, το φιλελεύθερο πνεύμα του, η εξυπνάδα του και η έντονη δραστηριότητά του.

Το 1910 στρατεύεται και μετέχει στους Βαλκανικούς πολέμους. Θεωρείται πρωτεργάτης του προσκοπισμού στο Βόλο, αφού το 1914, με τη συνεργασία του τότε διευθυντή του Α’ Γυμνασίου Βόλου Ιωάννη Γιαννικάκη, δημιούργησε τις πρώτες ομάδες προσκόπων και χρημάτισε μέλος της πρώτης Περιφερειακής Επιτροπής.

Με το ψευδώνυμο «Βέρος» δημοσιεύει στις 9 Φεβρουαρίου 1916 σχετικό άρθρο στο οποίο προτείνει εκτός από την προσκοπική εκπαίδευση, την επαγγελματική επιμόρφωση και αποκατάσταση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την πνευματική γενικότερα ανάπτυξη των παιδιών που προέρχονται από τις ασθενέστερες λαϊκές τάξεις.

Μετά από λίγους μήνες ιδρύει το σύλλογο “Προστασία Παιδιών”, με σκοπό τη μόρφωση και την ηθική υποστήριξη των εργαζόμενων παιδιών, ηλικίας 14-20 ετών. Ο σύλλογος προχώρησε στην ίδρυση νυχτερινής πρωτοβάθμιας σχολής, που παρείχε στα εργαζόμενα παιδιά τις γνώσεις του δημοτικού σχολείου και λειτουργούσε με εθελοντές δασκάλους. Η σχολή βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1928, ενώ αργότερα, το 1949, αναγνωρίστηκε επίσημα ως δημοτικό σχολείο από το κράτος. Λειτούργησε απρόσκοπτα για 60 χρόνια μέχρι το 1967, οπότε την έκλεισε το δικτατορικό καθεστώς.

Στα τέλη του 1916 (8 Δεκεμβρίου) ιδρύει την εφημερίδα «Ταχυδρόμος» και έχει την ευθύνη της αρχισυνταξίας της. Η εφημερίδα αγωνιζόταν για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και τη διανομή της γης στους ακτήμονες. Στην πορεία του χρόνου, ο Ταχυδρόμος εξελίχθηκε σε δυναμική εφημερίδα με μεγάλη κυκλοφορία και έως το κλείσιμό της το 1996 αποτέλεσε, μαζί με τη Θεσσαλία, το δίδυμο των μεγάλων εφημερίδων του Βόλου.

Το 1919 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της «Πανθεσσαλικής Αγροτικής Ενώσεως» και το 1922 πρωτοστάτησε επίσης στην προσπάθεια περίθαλψης και αποκατάστασης των προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής στην ευρύτερη περιοχή του Βόλου.

Διορίζεται Νομάρχης Άρτας – Πρέβεζας, το 1924, από την επαναστατική Κυβέρνηση Πλαστήρα, με υπουργό Εσωτερικών τον Γεώργιο Παπανδρέου. Το 1926 εξελέγη με το αγροτικό κόμμα, αγροτικός βουλευτής του νομού Μαγνησίας. Το 1927 εισηγήθηκε στην κυβέρνηση (υπουργός Γεωργίας ο Παπαναστασίου) και στη συνέχεια στη Βουλή Νομοσχέδιο για τη συγκέντρωση των σιτηρών. Εισηγήθηκε επίσης νομοσχέδιο για την ίδρυση Αγροτικής Τράπεζας, που η κυβέρνηση του Βενιζέλου αποδέχθηκε. Στα μεταπολεμικά χρόνια, ο Α. Μέρος συνέπραξε με τον Αλ. Μπαλτατζή στην (επαν)ίδρυση του “Κόμματος Αγροτών και εργαζομένων” το 1956, και εξελέγη το 1958 βουλευτής Μαγνησίας με το συνασπισμό ΠΑΔΕ που ίδρυσε το Αγροτικό Κόμμα.

Το 1963 η εφημερίδα συντάχθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου και ο ιδρυτής της επανεξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου.

Μετά τον θάνατο του Μέρου το 1964, η εφημερίδα περιήλθε στην ιδιοκτησία των ανεψιών του και συνέχισε την έκδοσή της, με διευθυντή έναν εξ’αυτών, τον Θανάση Πώποτα.  Έκλεισε το 1996 και επανακυκλοφόρησε στις 19 Σεπτεμβρίου του 2005 με εκδότη τον Γεώργιο Αλεξ. Πώποτα”, υιό του ανιψιού του Αλεξ. Μέρου του εκλιπόντος εκδότη του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ Αλέξανδρου Πώποτα.

Η εφημερίδα μας «Χρυσιώτικα Νέα», τιμώντας τη μνήμη αυτού του ξεχωριστού πατριώτη μας, του «τρομερού Καρπενησιώτη» όπως τον αποκαλούσε ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, που κάνει όλους τους Χρυσιώτες να νιώθουμε υπερήφανοι, έχει κάνει πολλές αφιερώσεις στη ζωή και το έργο του.

(διασκευή από διάφορες δημοσιεύσεις)

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε επίσης στα βιβλία:

Αλέξανδρος Μέρος 1890-1964, Ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός, ο ιδεολόγος αγωνιστής, Δημήτρης Ν. Παντελοδήμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βόλος 1995
και
Ημερολόγιο του Βολιώτικου Προσκοπισμού (1914-1964), Αντώνης Ι. Αντωνιάδης, Βόλος 1993.